Kodeks Cywilny, Art. 659.§ 1. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.§ 2. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Najem jest umową konsensualną (dochodzi do skutku przez samo złożenie zgodnych oświadczeń woli), wzajemną i odpłatną, a do jej zawarcia należy uzgodnić istotne składniki takie jak przedmiot najmu i czynsz. Najem jest umową nazwaną (posiada szczególną regulację ustawową), a celem jej jest uregulowanie zasad dotyczących czasowego korzystania z cudzej rzeczy. Stosunek najmu zawiązuje się na podstawie umowy, w której wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Wysokość czynszu zależy od woli stron (za wyjątkiem lokali wchodzących w skład publicznego zasobu mieszkaniowego lub których właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego). Czynsz jest najczęściej ustalony w pieniądzu. Nie ma jednak przeszkód, aby czynsz był świadczeniem niepieniężnym. Wynajmujący nie musi być właścicielem rzeczy oddanej w najem. Powinien jednak mieć możliwość spełnić swoje świadczenie, tj. oddać rzecz najemcy w terminie i zapewnić mu jej spokojne używanie w czasie trwania stosunku najmu. Przedmiotem najmu mogą być rzeczy (ruchome i nieruchomości) lub ich części. Przedmiotem najmu nie może być przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne, nie mogą być również dobra niematerialne.
Treści zostały skonsultowane z adwokatem Danielem Gatnerem z Kancelarii Adwokackiej Zubek Gatner Anweiler.
.jpg)
